De koude zou nu langzaam uit het land moeten trekken. Maar de voetjes blijven kou, ijzel zet zich vast op het gras. Vandaag weten we normaal gezien naar welke school mijn zoon mag gaan. Een tijd terug moesten we hem aanmelden in een systeem en daar mochten we dan opgeven naar welke school onze voorkeur gaat en dat systeem zal vandaag zijn keuze bekend maken. Ik durf er om wedden dat dat nog brokken gaat maken. Deze week speelde we de eerste hondstuk in Antwerpen en ook dat lokt heel veel enthousiaste reacties uit. Er zaten ontzettend veel jonge mensen in de zaal en die herkennen zich heel goed in die onvoorwaardelijke vriendschap van onze hond. Gisteren ben ik ook begonnen met mijn studenten van de Dageraad in Kortessem. Net als vorig jaar dragen ze allemaal – hoe klein ze ook zijn- hun verhalen met zich mee. Ik zou hen oneer aan doen iets – wat dan ook- prijs te geven van hun verhalen.Begin mei kan je er zelf naar komen kijken en luisteren in Kortessem. Dat dit project een ongekende waarde heeft bewees zijn voorganger al. “1 seconde” zette mensen op de kaart. Mensen waar van al op vroege leeftijd dromen en een mogelijke toekomst worden afgenomen. Want we zijn hier goed om mensen klein te houden. Bijna letterlijk duwen we mensen “kopke onder”. Dit project laat die mensen die voor verzopen worden aanzien terug goesting krijgen om zelf initiatief te nemen. Helaas is er een buitenwereld die niet alleen bestaat uit bloemen, planten en lucht die daar anders over denkt. “Houd stom stom dan hebben we d’r geen last van.”, klinkt het. Heelder instituten worden opgericht om stom stom te houden.En weet je wat het ergste is? Het lukt.