Ik ben op dit ogenblik aan het repeteren aan HONDSTUK. En dan vragen mensen me wel eens; waar gaat het eigenlijk over? En dan betrap ik me dat ik vertel over vriendschap en liefde. En dan betrap ik me nog meer dat dat eigenlijk companen zijn die ik in elke voorstelling mee neem. Natuurlijk is het uitgangspunt bij elke voorstelling anders maar liefde en vriendschap zijn er altijd bij. Sien zegt me dan dat dat ook belangrijk is. Maar wat zijn echte vrienden dan? Zijn echte vrienden er altijd? En wat is echte liefde? En is liefde er altijd? En is liefde iets onvoorwaardelijk? Veel vrienden heb ik niet en in de liefde ben ik lang – misschien nog steeds- een toeschouwer geweest. Ik merk dus dat ik op veel van die vragen nogal negatief antwoord misschien omdat ik het niet begrijp of niet goed genoeg ken. Dus het blijft een zoektocht naar wat liefde en vriendschap is?
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Stefan Perceval 
Liefde doet pijn……….
liefe kan pijn doen , maar ook fijn zijn
“Echte” vrienden zijn er, maar ze zijn zeldzaam. Ik heb er gelukkig één !
Welk een macht heeft toch de schrijver! Welk een innige vreugde verschaft het schrijven van een boek aan een eerzuchtig hart als het mijne! Hoevelen meer zouden niet naar de pen grijpen als zij dit genot kenden……..kortom gij allen die van God een heersersgemoed hebt gekregen en een nette betrekking, schrijf zeg ik u, schrijf een boek, en uw stoutste dromen worden vervuld.
Uw rijk is wel klein, 300 bladzijden, 400 misschien als ge een groot leugenaar zijt, maar in dit rijk zijt ngij ook een monarch, waarnaast een Rommeins imperator een kleine jonge is. Zie naar mij! Weet iemand van u wat er op de bladzijde komt na deze? Niemand. Ik weet het. Het staat mij vrij u te doen beven, lachen, schreien of gapen. Er is geen agent om mij tegen te houden wanneer ik notaris Niekerk in zijn onderbroek door de Veerstraat laat lopen. Van al de honderden personen die in dit boek voorkomen houd ik de touwtjes in handen en zij dansen dienovereenkom komstig. Wil ik dat burgemeester Bogaerts handenwrijvend binnenkomt, aan tafel gaat zitten, ja zegt bij de sla en nee bij de hutsepot, let op hij doet het. Hij mag dol zijn op de hutsepot, hij moge sla verafschuwen, toch doet hij wat ik wil………….
Uit Pieter Bas van Godfried Bomans.
PS. Mijn vader vroeg mij steeds, na het horen van een verhaal, al of niet luidop, te vragen: Waarom?
Vroeg of laat krijg je zeker het antwoord besloot hij dan.