De zon draaide dit weekend vierkant rond de aarde. Heb het met m’n eigen ogen gezien!
In het station Antwerpen Centraal werkt de man met de grootste desinteresse in zijn baan. Hij zit aan een loket voor internationale kaartjes. Hij heeft het charisma van een verkleurde tuinkabouter en de uitspraak van een cavia nadat ze dit piepende wezen z’n tandjes hebben uitgetrokken. Deze man weigert elke vorm van informatie geven en spreekt enkel en alleen z’n eigen tuindialect. Wederom arm Vlaanderen, driewerf arm dat dit specimen aan het loket voor de internationale kaartjes zoekende reizigers met een zucht en wat geknabbel tussen z’n tanden het riet in stuurt. De trein had naar goede gewoonte een flinke vertraging en ondanks het pas inrichten van het nieuwe station leek het omroepen op de good old days van onverstaanbaarheid en slechtte articulatie. En dan lees je wel eens dat de spoorwegen zo veel investeren om hun klanten tevreden te stellen. Ik weet niet waar of in wat ze investeren maar in klantvriendelijkheid is het zeker niet. En dat zelfde artikel las ik – ja, ik lees graag over treinen- dat er een overhead is aan personeel. Wel, als de personeelsdienst van de NMBS snel wil beslissen wie er uit moet zal ik ze met plezier een uurtje meenemen naar Antwerpen Centraal. De 800 halen we alleen in Antwerpen al. In een uurtje, misschien wel een half uurtje dan kunnen ze de volgende trein terug nemen.