Tot vorig jaar ging ik in dit seizoen naar de zee. Omdat de zee dan op haar mooiste is. Niet op haar stilste. De omgeving wel, de omgeving is muisstil. Meestal logeerde ik op het appartement van vrienden. Daar schreef ik dan aan een nieuwe voorstelling. De zee inspireerde me en legde me een vast ritme op; Opstaan, ten laatste om acht uur- schrijven – lopen- ontbijt- schrijven- wandelen- schrijven- aperitief- avondeten- drinken, véél drinken- slapen. Dit jaar kan ik niet naar de zee omdat ik simpelweg geen tijd heb om naar de zee te gaan. Maar ik mis haar wel. Ik mis haar, haar ritme en het ritme dat ze me oplegt.