Niet denken, het is slechts weinigen gegeven.

En hoe zou het leven er dan uit zien als je niet meer denkt?

Zou dan alles gelijk zijn.

“Is goed.” En je doet maar. Waarschijnlijk heb je wel heel veel vrienden als je niet meer denkt. Of misschien kan je in dat niet denken ook wel heel kritisch zijn en toch niet denken.Of zijn er mensen die je heel afstotelijk vinden en je misschien wel haten…

Ik behoor in ieder geval tot de categorie van de overdreven nadenkers, ik denk over alles. Zo hard dat ik soms helemaal niet meer onbevangen naar de dingen van dit leven kan kijken. Bijvoorbeeld, als ik met iemand praat kijk ik naar zijn of haar gezicht en ondertussen denk ik van alles over wat hij of zij zegt, hoe ze het zeggen, hoe ze kijken, wat hij of zij straks gaat zeggen, wat hij of zij wel niet van mij denkt en ga zo maar door… Het leven is een dan een soortement overgevoelige automatische piloot en dat is niet…(hier moet dan een woord komen dat iets beschrijft dat fijn is maar daar kom ik nu niet op, mijn hoofd zit vol.) Morgen komt mijn zoon weer en dat is heerlijk dan stopt het denken soms omdat we dan gewoon zijn en echt content zijn. In een volgend leven zal ik proberen niet meer zo veel te denken, na – te – denken en gewoon soms content te zijn. In een volgend leven…ik mag er niet aan denken.