Een goeie vriend van me is getrouwd en ik moest een speech geven…een huwelijksrede…

 Mijn dierbare vriend,

 

Jij en ik zijn al veertien jaar bevriend.

God, een vriend hebben is iets heel bijzonders,

zeker een echte vriend zoals jij.

En nu ben je getrouwd met Saskia,

een vrouw als een rots en ik moet toegeven,

zij doet ook mijn ziel pinken.

Ik ben onder de indruk van het verbond dat jullie

vandaag hebben gesloten

Het huwelijk is voor mij een zeer emotioneel ding.

De dag zelf wordt er veel gelachen en gehuild en die dag zet zich verder in een  leven – samen dat uitgroeit tot een ritueel waar nog veel meer gelachen en gehuild wordt, een zuiveringsproces/ een feest  zoals de oude Grieken wekelijks gaven om zich te verlossen van al hun lasten.

Feesten, en iedereen weet dat wel, is één van de hobby’s van onzen Dirk.

Nee, op onze vele rooftochten in dit veel te kleine landje en ver daar buiten kunnen we niet zeggen dat we ons als ware monniken hebben gedragen die van ’s morgens tot ’s avonds thee dronken.

Van zodra het grijze van dit landje begon te dooien en het naar de lente rook pasten we onze kledij aan  en vlogen als ridders door de straten, klaar om te verslinden of verslonden te worden.

Heerlijk. Als beginnende “natuurwetenschappers” ontdekten we de liefde die dat buitenleven met zich meebracht. En hadden zo onze plekken waar we ons schuil hielden.

Zo kregen we stilaan een beeld van het leven dat soms ruw en kleurloos is en waren opzoek naar de grote levensvragen en telkens was love the answer en smeten we ons in datzelfde leven.

Ja, jullie mogen allemaal van geluk spreken dat wij vandaag niet zijn getrouwd want ik houd van die jongen.

Bon, ik zal iedereen de details van al onze avonturen maar besparen want dan wordt het echt te gortig met schapen enzo…

Nee serieus, ik was al blij dat die kus daarstraks een beetje binnen de perken bleef.

…