Sommige mensen organiseren feestjes om de mensen te ontmoeten die ze al kennen. En heel soms ontmoeten ze dan op zulke feestjes iemand die ze niet kennen of toch niet direct en meestal word dat hun partner en dan schrikken ze later dat iedereen iedereen kent. Toeval!

Vandaag hoorde ik twee vrouwen op straat. Zei de eene tegen de andere; “ja, dat spreekt boekdelen.” . “Ja,”, zei de andere, “dat hangt er vanaf  wat voor boeken het dan zijn.”. Ze keken elkaar aan en begrepen elkaar ook al dacht ik dat ze dat niet deden.

Vandaag vertelde een man hoe trots hij was omdat hij drie zendmasten op zijn dak had staan. “Eén van Base, één van mobistar en één proximus.” Een grote stalen mast rees vanuit zijn dak naar de hemel. “Maar zelf heb ik hier altijd slechte ontvangst.”, zei hij lachend, “ te veel keuze is ook niet goed.” Daarna hadden we het over structuur en hoe dat ons maakt tot wie we zijn. Op het einde van het gesprek ging zijn mobiele telefoon. Hij nam op deed een korte babbel en keek naar de zendmast. Toen de verbinding weg viel zag ik de ontgoocheling uit zijn broek druipen. Iets waar hij op gehoopt had was er niet meer. Hij ging op een stoel zitten gooide zijn telefoon weg en begon wild in zijn haren te wrijven. “Ik ben zo alleen!”, riep hij en het leek of alle structuur uit zijn leven weg glipte.