Ik val voor een bankje en

Daar zit ze,vredig en stil.

Waardig als de zon kijkt ze rond met een weinig blauw boven haar ogen.

Een sirene, ze kijkt en zwijgt.

Vele liefdes zijn aan haar voorbij gegaan.

Heeft ze laten gaan.

Nee, zij sluit geen compromissen.

Er was dan ook geen sprake van kinderen, alleen in gedachten en beloften van ridders op het witte paard.

Nu is ook haar tijd gekomen en niemand die voor haar valt behalve ik.